Geen nieuws = goed nieuws!

Dag vrienden,


Jullie lezen op mijn blog veel verhalen over al mijn uitstapjes.
Maar jullie vragen jullie waarschijnlijk ondertussen ook wel enkele dingen af...


'Lien, hoe gaat het daar met jou in Suriname?'
Ik ben ondertussen 3 maanden in Suriname. Het gaat hier heel goed met mij. Ik voel me naast stagiaire ook al een echte inwoner van Suriname. We proberen zoveel mogelijk mee te leven met de Surinaamse cultuur.  
Het is hier de laatste weken heel mooi weer. De zon schijnt (en brandt ook!) en soms valt er eens een regenbui. De regenbui is steeds verfrissend en na een paar minuten is het al gedaan. Dan begint de zon terug te schijnen en ben je de regen al helemaal vergeten. 


'Wat doe je nog buiten de vele tripjes naar het binnenland?'
Tijdens de voorbije weken heb ik geen grote trip gedaan naar het binnenland. We hebben ons geamuseerd met activiteiten in Paramaribo zelf. 
- Ik heb met Tina een echte vakantiedag genomen. We zijn samen gaan shoppen, gaan fietsen in stralend weer, gaan zwemmen, lekker gegeten en 's avonds hebben we nog een drink georganiseerd op ons terras. Het was een hele leuke dag.
- In Suriname vind je veel casino's. Wij waren benieuwd hoe de casino's in Suriname zijn. Op vrijdagavond trokken we een mooi kleedje aan en gingen we met z'n allen naar het casino. Eerst even rondkijken en nadien zijn er toch enkelen van ons beginnen spelen. De één had wat meer geluk dan de andere. Tina en ik hebben zelf ook een kaartje gekocht om in een automatische machine te steken. En ja hoor, we hadden winst gemaakt! Het bedrag waarmee we gespeeld hebben, werd verdubbeld. Joepie! Zelf heb ik maar één keer gespeeld, maar wie weet een volgende keer meer?
- We zijn enkele keren lekker gaan eten om afscheid te nemen van Sofie en Jennifer (studenten kleuteronderwijs in Mechelen) en ook voor de gezelligheid en het weerzien met onze leuke groep van Voltzberg.
- Zondagvoormiddag bezochten we met ons 4 (Stijn, Tina, Hanne en ik) Fort Zeelandia. We kregen een gratis rondleiding. Het museum in het Fort was heel interessant, maar de gids iets minder...
- In Paramaribo hebben ze ook een cinema. Dinsdag zijn we met velen naar de cinema geweest om de film 'American Pie The Reunion' te zien. Met een drankje en een zak popcorn konden we genieten van de film. (Het enige nadeel aan de cinema: het is er zo koud...)
- We zijn gaan feesten in de Havanna Lounge met z'n allen. Ook dit was voor het plezier maar tevens ook als afscheid voor Mandy en Vera. We hebben samen met hen drie leuke maanden gehad in Suriname maar ook hun tijd is gekomen om naar huis te gaan...
- Stijn, Hanne, Tina en ik hebben het voorbije weekend onze kennis en vaardigheden over de Olympische Spelen moeten bovenhalen. We hebben het spel 'Ready, Set, Go!' van de mini-onderneming van mijn zus (GO!) gespeeld. Een heel leuk spel met veel denk- en doe-opdrachten. Ook tactisch spelen kwam aan de pas. We hebben gelachen, nagedacht over de vragen, uitgebeeld, ons geamuseerd, ... Het spel is een aanrader om in huis te hebben!
- Renny, onze huisbazin, heeft een super lekkere chocolade cake voor ons gebakken. Mmm... het was heerlijk!
- En nog veel meer...


'Hoe loopt je stage op de Kangoeroeschool?'
Mijn stage in de Kangoeroeschool verloopt heel goed. Aangename leerkrachten, enthousiaste leerlingen, mooie accommodatie, vriendelijke directeur, lessen verlopen vlot, ... ik mocht zelfs met twee andere leerkrachten mee naar een workshop rond musicals. Ik was blij dat ik die kans kreeg en vond de workshop interessant. Zeker ook omdat je dan in contact komt met allemaal leerkrachten uit verschillende basisscholen in Suriname.Ik kan niet klagen over de school waar ik terecht gekomen ben.
Aan het einde van mijn stage moet ik een presentatie doen met de kinderen voor de ouders. Ik heb tijdens de vakantie een schoolfeest uitgewerkt rond het thema 'kleuren'. Er gaat toneel gespeeld worden, er zal gedanst en gezongen worden, een klas zal een ritmisch nummer brengen, leerlingen presenteren hun zelfgemaakte rap, ... Mijn voorbereidingen zijn klaar en vanaf nu ga ik alles oefenen en verder uitwerken met de leerlingen. Want zij mogen natuurlijk ook hun inbreng hebben in het schoolfeest. Naast de optredens van de leerlingen, heb ik ook de verantwoordelijkheid om voor al het andere materiaal te zorgen (geluidsinstallatie, podium, eten, drinken, tenten, decor, ...) Met hulp van enkele leerkrachten zie ik dit zeker en vast in orde komen.
Voor mij blijft het nog spannend maar ik heb er enorm veel zin in om alle leerlingen klaar te stomen voor het grote schoolfeest!




Zo, bij deze weten jullie ook meer over mijn leventje in Suriname. Ik ben hier ondertussen 3 maanden en begin jullie ook wel een beetje te missen. Maar mijn laatste maand in Suriname ga ik nog steeds verder blijven genieten van alles. We zijn van plan om nog verschillende dingen te doen en ons zeker en vast te amuseren!


Groetjes,
Lien

Top, top, top!

Van vrijdag 13 april tot en met zondag 15 april ben ik op trip geweest naar Voltzberg/Raleighvallen. 

En het was...

... 3 dagen weg met 13 zeer fijne mensen. Ook al kenden we elkaar niet goed, we wisten meteen dat het ging klikken.

Een TOFFE groep!

... 5 uur in het busje rijden over een hobbelige weg. (Ja, het was dezelfde hobbelige weg richting Blanche Marie waar ik geen goede herinneringen aan heb.)

Jana en ik.

... 2 uur in een bootje varen naar het Fungu eiland.

... een terrasje doen op het bootje met een pintje bier.

Mmm... pintje bier op de boot!

... mooi weer. De zon heeft ons een heel weekend niet in de steek gelaten.

De mooie zon!

... genieten van het mooie uitzicht zowel in het bootje, op Fungu-eiland en op de top van de Voltzberg.

Uitzicht van op het Fungu-eiland.

... een duikje nemen in het verfrissende water. 

... lekker eten (gemaakt door onze kok Marcell): bakabana's, sauto-soep, ...

... de wilde aapjes lekkere stukjes banaan geven.

De aap wil proeven van mijn banaan.

... vroeg opstaan, lunchpakket maken en stevig ontbijt nemen voor de zware tocht.

... met het bootje even varen naar de start van de wandeling naar de Voltzberg.

Chantal, ik en Carolien in het bootje klaar voor de lange wandeling.

... 3,5 uur wandelen door de jungle, over kreekjes, op rotsen naar de top van de Voltzberg.

Wandelen richting Voltzberg.

Achter mij: Voltzberg!

... uitglijden op de rotsen en jezelf redden door een cactus vast te grijpen. AUW!!!

De PIJNLIJKE cactus!

... afzien tijdens de tocht maar het loont de moeite als je op de top van de berg staat.

Afzien tijdens het wandelen op de steile helling van de Voltzberg.

... geen woorden hebben voor het mooie uitzicht op de top van de Voltzberg.

Uitzicht van op de Voltzberg. 

Uitzicht van op de Voltzberg.

... blijven genieten, genieten en genieten!!!

Even genieten van het mooie uitzicht.

... terug 3,5 uur wandelen naar beneden op weg naar het bootje.

... na de lange tocht zwemmen bij watervallen. Zalig! Zo verfrissend!

Watervallen waar we gezwommen hebben. Heerlijk, dat frisse water!

... zonnen op de rotsen langs het water.

... samen lekkere bakabana's en sauto-soep maken.

Bakabana's maken.

Mmm! Lekkere zelfgemaakte bakabana's

... gezellig samenzitten aan het kampvuur en er even stil van worden.

Gezellig kampvuurtje.

... wandelen naar de moedervallen en ook daar weer stil staan bij al het moois.

Wandelen richting Moederval.

Moedervallen.

De Moederval.

... met het bootje terugkeren naar Witagron en ondertussen de kans grijpen om te zonnen.

... in het midden van de hobbelige weg stoppen en ontdekken dat je platte band hebt. Niet opnieuw! Maar de band was snel vervangen zodat we weer verder konden rijden.

Platte band... :-(

... samen terugkijken op het fantastische weekendje.

Voltzberg/Raleighvallen...
                                                   een trip naar de top.....
                                                                                                't was gewoonweg TOP!

Avontuur begint in het avonduur!

'Avontuur begint in het avonduur!'

Met deze spreuk startte onze 4-daagse trip naar Apoera en Blanche Marie. En het was een trip vol avontuur in het avond uur!

Dag 1
Zaterdag 7 april vertrokken Hanne, Tina, mama, papa en ik met een jeep richting Apoera. Na een half uurtje rijden, maakten we onze eerste stop in Lelydorp om even iets te kopen. Na ongeveer 5 minuten wou Orlando, onze chauffeur, weer vertrekken. En hier start het hele verhaal van Jos (de jeep) en 5 toeristen.


Onze jeep wou niet meer starten: de pool van de batterij kwam los. Na een half uurtje konden we weer vertrekken nadat 3 mensen met 3 auto's, inclusief een deftige jeep, ons kwamen depanneren. Geen probleem, alles in orde! We zijn weg!

Onze redders in nood.

Na ongeveer 9 uur rijden met de jeep over hobbelige wegen kwamen we aan in Apoera. Onderweg zijn we even gestopt voor een plaspauze, lunch, hapje en drankje, om de benen te strekken, ... We hebben continu door gereden en onze jeep niet stilgelegd. Anders start 'de Jos' niet misschien niet meer, dachten we.

Een tussenstop bij de Saramaccarivier.

Aangekomen in Apoera begon Orlando voor ons eten te maken. Wij konden ondertussen genieten van het mooie uitzicht op Brits Guyana.

Het mooie uitzicht vanuit Apoera op Brits Guyana.

Rond half 10 hebben we Dion, onze gids, ontmoet in Apoera. Meteen nam hij ons mee om 's nachts dieren te spotten in Apoera. We mochten boven op de jeep (onze Jos) zitten en hebben vele dieren gezien. Een leguaan, een slang, een kikker, een pad, ... Dion kon ze steeds voor ons vangen en wij konden met de dieren poseren voor een foto. We waren onder indruk hoe Dion zo'n kleine dieren in het donker kon spotten.

Dag 2Lekker geslapen in de hangmat, lekker ontbijt gekregen van Dion en Orlando, mooi weer, ... onze dag kon niet meer stuk. We vertrokken met 'De Jos' vanuit Apoera naar Blanche Marie. We mochten terug op het dak zitten en genieten van het mooie weer. 

Op het dak en uit de jeep hangen = zalig!

'De Jos' was in form tot hij een brug tegenkomt. Het was niet zomaar een brug: een brug met hier en daar enkele gaten. Dit zorgde voor extra spektakel en zeker omdat onze jeep zijn beschermplaat van de brandstoftank zo goed als verloor. En dus laten we de plaat maar meeslepen gedurende de rest van onze rit.

DE verschrikkelijke brug...

Tussen het rijden door zijn we ook gestopt in een oude hangar om treinen te herstellen. In de donkere kamertjes zaten vele vleermuizen. Ook hebben we even gewandeld op wit zand langs de weg en bezochten we een Indiaans dorpje.

Foto-tijd!

Een Indiaans dorpje.

Zoek de vleermuis. :-)

 Verderop de weg naar Blanche Marie rijdt 'De Jos' zich vast in de modderige bauxiet. Na vele pogingen en veel benzine, konden we na 30 minuten terug opnieuw verder rijden. Het begon te regenen, regenen, regenen maar 'De Jos' was niet te houden. We raceten en kwamen rond half 6 aan te Blanche Marie.

En we zaten vast...

De regen hield ons niet tegen om er een gezellig avondje van te maken. Samen lekker eten, gezellig wat babbelen, spelletje 'weerwolven' spelen, enz. De tijd vloog voorbij en rond middernacht kroop iedereen in zijn hangmat.


Dag 3
In de voormiddag vertrokken we met een bootje naar de El Dorado-vallen. Daar konden we genieten van de watervallen en het mooie uitzicht. 

Tina en ik in de El Dorado-vallen.

ZALIG!

Nadien maakten we een wandeling naar DE Blanche Marie-vallen. Indrukwekkend! We werden er stil van, namen enkele foto's en genoten van het mooie uitzicht.

Mama en ik bij de Blanche Marie vallen.

Ik geniet van het mooie uitzicht!

En ook papa geniet van het mooie uitzicht!

En mama geniet van het frisse water. 

Ondertussen werd de beschermplaat weer vast gebonden aan onze jeep en konden we vertrekken richting huis. Het plan was om te stoppen bij een bakhuis met mooie uitzichten en te slapen bij mensen thuis in een dorpje. Na even rijden hadden we weer pech. De Jos rijdt zich vast op een serieuze bergop. We kantelden bijna volledig en zaten goed vast. Meteen uit de auto en onze ellende checken: band rechts achteraan was kapot en van de velg, de ontkoppelingspedaal stuk door een lek in de leiding en de pool van de batterij was weer los. 

Daar lag onze Jos...

Band vervangen met dikke balken. Gelukkig hadden we mannen bij ons!

En wij de putten maar dicht maken met takken.

Gelukkig was er nog één jeep achter ons en zij hebben ons geholpen om onze jeep terug recht te krijgen. Daarna werd het tijd om de rest zelf op te lossen. Dion, papa, mama, Hanne en ik staken onze handen uit de mouwen. Wat hebben de mannen gedaan: reserve wiel loskrijgen, de jeep opkrikken (dit was niet zo simpel waardoor we met z'n allen dikke boomstronken zochten om eronder te leggen), wiel vervangen en slecht wiel terug onderaan de jeep bevestigen. Ondertussen begonnen wij de putten op te vullen met takken en te dagdromen over een nacht in de jungle. Na ongeveer 3 uur en net voor het donker, was alles terug in orde. 'Alles' is veel gezegd. De Jos wou niet meer vooruit maar wel achteruit. Dus moesten we ons achteruit bergop en laten bollen tot in eerste versnelling.Na een spannende rit zijn we eindelijk uit de modderige weg geraakt. Om alle stress te vergeten, heeft Dion voor ons nog een slang gevangen. Het was een grote wurgslang waar ik toch schrik van had.

Ik en de wurgslang.

Vervolgens reden we verder naar onze slaapplaats. Maar het rijden werd meer stoppen, duwen en al rijdend inspringen. Tot ongeveer 1 uur 's nachts reden we maximum in 2de versnelling over een hobbelige weg. Onderweg wel even een stop om op de weg onder mooie sterrenhemel toch even iets te eten.


Om 1.00 uur kwamen we aan bij een boomzagerij. Zij zullen 'De Jos' wel kunnen repareren. Duurt maar even en is zo gemaakt, dachten we. Dit hadden we goed mis. De Jos weigert zich te laten helpen en 3 uur later waren we terug op weg. Duwen, starten en maximum in 3de versnelling op weg naar huis.

Duwen maar!

Slapen deden we om beurt in de jeep. Het plan om bij mensen thuis in een dorpje te slapen, viel in 't water. Onze prioriteit was om zo snel mogelijk ergens te geraken waar ze onze jeep konden herstellen.
Om 6 uur kwamen we aan bij Witagron. Op de grote brug hadden we eindelijk bereik en konden we bellen om hulp. We namen de tijd om even te rusten en te slapen in de jeep. Mama, Hanne en ik vonden het spannend om naar het toilet te gaan op de brug en dat hebben we dan ook nog maar even gedaan. Nu dat we de kans eens hadden. ;)


Dag 4
Het werd licht en rond 8 uur vertrokken we terug op weg. We zochten naar een rustig plekje langs de weg om even te ontbijten. We reden maximum in 3de versnelling en moesten nog steeds duwen en al rijdend inspringen. Na het ontbijt vertrokken richting een kreekje om ons eindelijk te verfrissen. Na een lange rit doet het echt deugd om in het water te springen. We waren bijna aan het kreekje tot onze reserveband kapot ging. De band was deze keer volledig kapot. Al een geluk dat het kreekje waar we ons gingen verfrissen, maar 10 minuten verder rijden was. Anders stonden we daar mooi in de zon op een dode weg...

Daar gaat de reserveband...

Eindelijk verfrissing in het kreekje!

Onze gids liep wat verder en kon zo de garage bellen. Wij genoten ondertussen van het frisse colagekleurde water. Rond kwart voor 3 kwam de garagist aan en ons redden. Hij had ook een lekkere roti meegebracht voor ons allen. De garagist en 2 anderen hebben er een ander wiel opgezet, de pool van de batterij vast gezet en aan de versnellingspedaal konden ze jammer genoeg niets doen. Dus moesten we maar verder in maximum 2de versnelling. Even duwen en vol goede moed konden we weer verder op weg naar huis. Nog 3 uur rijden en we zijn eindelijk thuis...


Maar na 10 minuten rijden begaf onze Jos het volledig. De aandrijving vooraan was afgebroken dus Jos was definitief kapot. De garagist werd terug opgebeld en wij mochten overstappen in een andere jeep. Met Josiane en chauffeur Orlando zijn we verder naar huis gereden. Om 17.00 uur kwamen we aan bij de Saramaccarivier. Daar hebben we een collega van Orlando, een visboer, opgepikt. Wij moesten met 4 op de achterbank. Een hele belevenis om op de schoot van je papa over de hobbelige weg te rijden.

Dit ziet er niet goed uit.

Het einde kwam in zicht. Een uurtje later kwamen we aan te Zanderij, dronken we een biertje en lieten we Josiane achter. De collega van Orlando reed met Josiane terug naar de garagist en wij stapten over in Josefinne (een andere jeep). Eindelijk reden we ook terug op asfalt richting ons huisje. 

Op de goede afloop!

Na een rit van 27 uur eindigt hier het verhaal. Om 19.00 uur kwamen we aan in de Virolastraat. 


Het was een trip vol avontuur dat we niet snel zullen vergeten!