Avontuur begint in het avonduur!

'Avontuur begint in het avonduur!'

Met deze spreuk startte onze 4-daagse trip naar Apoera en Blanche Marie. En het was een trip vol avontuur in het avond uur!

Dag 1
Zaterdag 7 april vertrokken Hanne, Tina, mama, papa en ik met een jeep richting Apoera. Na een half uurtje rijden, maakten we onze eerste stop in Lelydorp om even iets te kopen. Na ongeveer 5 minuten wou Orlando, onze chauffeur, weer vertrekken. En hier start het hele verhaal van Jos (de jeep) en 5 toeristen.


Onze jeep wou niet meer starten: de pool van de batterij kwam los. Na een half uurtje konden we weer vertrekken nadat 3 mensen met 3 auto's, inclusief een deftige jeep, ons kwamen depanneren. Geen probleem, alles in orde! We zijn weg!

Onze redders in nood.

Na ongeveer 9 uur rijden met de jeep over hobbelige wegen kwamen we aan in Apoera. Onderweg zijn we even gestopt voor een plaspauze, lunch, hapje en drankje, om de benen te strekken, ... We hebben continu door gereden en onze jeep niet stilgelegd. Anders start 'de Jos' niet misschien niet meer, dachten we.

Een tussenstop bij de Saramaccarivier.

Aangekomen in Apoera begon Orlando voor ons eten te maken. Wij konden ondertussen genieten van het mooie uitzicht op Brits Guyana.

Het mooie uitzicht vanuit Apoera op Brits Guyana.

Rond half 10 hebben we Dion, onze gids, ontmoet in Apoera. Meteen nam hij ons mee om 's nachts dieren te spotten in Apoera. We mochten boven op de jeep (onze Jos) zitten en hebben vele dieren gezien. Een leguaan, een slang, een kikker, een pad, ... Dion kon ze steeds voor ons vangen en wij konden met de dieren poseren voor een foto. We waren onder indruk hoe Dion zo'n kleine dieren in het donker kon spotten.

Dag 2Lekker geslapen in de hangmat, lekker ontbijt gekregen van Dion en Orlando, mooi weer, ... onze dag kon niet meer stuk. We vertrokken met 'De Jos' vanuit Apoera naar Blanche Marie. We mochten terug op het dak zitten en genieten van het mooie weer. 

Op het dak en uit de jeep hangen = zalig!

'De Jos' was in form tot hij een brug tegenkomt. Het was niet zomaar een brug: een brug met hier en daar enkele gaten. Dit zorgde voor extra spektakel en zeker omdat onze jeep zijn beschermplaat van de brandstoftank zo goed als verloor. En dus laten we de plaat maar meeslepen gedurende de rest van onze rit.

DE verschrikkelijke brug...

Tussen het rijden door zijn we ook gestopt in een oude hangar om treinen te herstellen. In de donkere kamertjes zaten vele vleermuizen. Ook hebben we even gewandeld op wit zand langs de weg en bezochten we een Indiaans dorpje.

Foto-tijd!

Een Indiaans dorpje.

Zoek de vleermuis. :-)

 Verderop de weg naar Blanche Marie rijdt 'De Jos' zich vast in de modderige bauxiet. Na vele pogingen en veel benzine, konden we na 30 minuten terug opnieuw verder rijden. Het begon te regenen, regenen, regenen maar 'De Jos' was niet te houden. We raceten en kwamen rond half 6 aan te Blanche Marie.

En we zaten vast...

De regen hield ons niet tegen om er een gezellig avondje van te maken. Samen lekker eten, gezellig wat babbelen, spelletje 'weerwolven' spelen, enz. De tijd vloog voorbij en rond middernacht kroop iedereen in zijn hangmat.


Dag 3
In de voormiddag vertrokken we met een bootje naar de El Dorado-vallen. Daar konden we genieten van de watervallen en het mooie uitzicht. 

Tina en ik in de El Dorado-vallen.

ZALIG!

Nadien maakten we een wandeling naar DE Blanche Marie-vallen. Indrukwekkend! We werden er stil van, namen enkele foto's en genoten van het mooie uitzicht.

Mama en ik bij de Blanche Marie vallen.

Ik geniet van het mooie uitzicht!

En ook papa geniet van het mooie uitzicht!

En mama geniet van het frisse water. 

Ondertussen werd de beschermplaat weer vast gebonden aan onze jeep en konden we vertrekken richting huis. Het plan was om te stoppen bij een bakhuis met mooie uitzichten en te slapen bij mensen thuis in een dorpje. Na even rijden hadden we weer pech. De Jos rijdt zich vast op een serieuze bergop. We kantelden bijna volledig en zaten goed vast. Meteen uit de auto en onze ellende checken: band rechts achteraan was kapot en van de velg, de ontkoppelingspedaal stuk door een lek in de leiding en de pool van de batterij was weer los. 

Daar lag onze Jos...

Band vervangen met dikke balken. Gelukkig hadden we mannen bij ons!

En wij de putten maar dicht maken met takken.

Gelukkig was er nog één jeep achter ons en zij hebben ons geholpen om onze jeep terug recht te krijgen. Daarna werd het tijd om de rest zelf op te lossen. Dion, papa, mama, Hanne en ik staken onze handen uit de mouwen. Wat hebben de mannen gedaan: reserve wiel loskrijgen, de jeep opkrikken (dit was niet zo simpel waardoor we met z'n allen dikke boomstronken zochten om eronder te leggen), wiel vervangen en slecht wiel terug onderaan de jeep bevestigen. Ondertussen begonnen wij de putten op te vullen met takken en te dagdromen over een nacht in de jungle. Na ongeveer 3 uur en net voor het donker, was alles terug in orde. 'Alles' is veel gezegd. De Jos wou niet meer vooruit maar wel achteruit. Dus moesten we ons achteruit bergop en laten bollen tot in eerste versnelling.Na een spannende rit zijn we eindelijk uit de modderige weg geraakt. Om alle stress te vergeten, heeft Dion voor ons nog een slang gevangen. Het was een grote wurgslang waar ik toch schrik van had.

Ik en de wurgslang.

Vervolgens reden we verder naar onze slaapplaats. Maar het rijden werd meer stoppen, duwen en al rijdend inspringen. Tot ongeveer 1 uur 's nachts reden we maximum in 2de versnelling over een hobbelige weg. Onderweg wel even een stop om op de weg onder mooie sterrenhemel toch even iets te eten.


Om 1.00 uur kwamen we aan bij een boomzagerij. Zij zullen 'De Jos' wel kunnen repareren. Duurt maar even en is zo gemaakt, dachten we. Dit hadden we goed mis. De Jos weigert zich te laten helpen en 3 uur later waren we terug op weg. Duwen, starten en maximum in 3de versnelling op weg naar huis.

Duwen maar!

Slapen deden we om beurt in de jeep. Het plan om bij mensen thuis in een dorpje te slapen, viel in 't water. Onze prioriteit was om zo snel mogelijk ergens te geraken waar ze onze jeep konden herstellen.
Om 6 uur kwamen we aan bij Witagron. Op de grote brug hadden we eindelijk bereik en konden we bellen om hulp. We namen de tijd om even te rusten en te slapen in de jeep. Mama, Hanne en ik vonden het spannend om naar het toilet te gaan op de brug en dat hebben we dan ook nog maar even gedaan. Nu dat we de kans eens hadden. ;)


Dag 4
Het werd licht en rond 8 uur vertrokken we terug op weg. We zochten naar een rustig plekje langs de weg om even te ontbijten. We reden maximum in 3de versnelling en moesten nog steeds duwen en al rijdend inspringen. Na het ontbijt vertrokken richting een kreekje om ons eindelijk te verfrissen. Na een lange rit doet het echt deugd om in het water te springen. We waren bijna aan het kreekje tot onze reserveband kapot ging. De band was deze keer volledig kapot. Al een geluk dat het kreekje waar we ons gingen verfrissen, maar 10 minuten verder rijden was. Anders stonden we daar mooi in de zon op een dode weg...

Daar gaat de reserveband...

Eindelijk verfrissing in het kreekje!

Onze gids liep wat verder en kon zo de garage bellen. Wij genoten ondertussen van het frisse colagekleurde water. Rond kwart voor 3 kwam de garagist aan en ons redden. Hij had ook een lekkere roti meegebracht voor ons allen. De garagist en 2 anderen hebben er een ander wiel opgezet, de pool van de batterij vast gezet en aan de versnellingspedaal konden ze jammer genoeg niets doen. Dus moesten we maar verder in maximum 2de versnelling. Even duwen en vol goede moed konden we weer verder op weg naar huis. Nog 3 uur rijden en we zijn eindelijk thuis...


Maar na 10 minuten rijden begaf onze Jos het volledig. De aandrijving vooraan was afgebroken dus Jos was definitief kapot. De garagist werd terug opgebeld en wij mochten overstappen in een andere jeep. Met Josiane en chauffeur Orlando zijn we verder naar huis gereden. Om 17.00 uur kwamen we aan bij de Saramaccarivier. Daar hebben we een collega van Orlando, een visboer, opgepikt. Wij moesten met 4 op de achterbank. Een hele belevenis om op de schoot van je papa over de hobbelige weg te rijden.

Dit ziet er niet goed uit.

Het einde kwam in zicht. Een uurtje later kwamen we aan te Zanderij, dronken we een biertje en lieten we Josiane achter. De collega van Orlando reed met Josiane terug naar de garagist en wij stapten over in Josefinne (een andere jeep). Eindelijk reden we ook terug op asfalt richting ons huisje. 

Op de goede afloop!

Na een rit van 27 uur eindigt hier het verhaal. Om 19.00 uur kwamen we aan in de Virolastraat. 


Het was een trip vol avontuur dat we niet snel zullen vergeten!